In parsje Noach lezen we dat nadat Noach met zijn familie en de ark op de berg Ararat was terecht gekomen ,allereerst een raaf uitzendt om de wereldgesteldheid te polsen.
Raaf komt terug.Daarna stuurt Noach een duif;maar deze kon geen rustplaats vinden want de aarde was nog bedekt met water.(Gen 8;9)
Na 7 dagen gewacht te hebben laat Noach de duif opnieuw uitvliegen en ditmaal keert de duif terug met een olijfblad in zijn snavel.
Vanwaar haalde de duif dit blaadje ,vragen de chazal zich af?
Alle planten waren toch vernietigd door de mabul/zondvloed?
De poorten ,zo verklaard men,van Gan Eden waren geopend en daar vond de duif het blad.
Maar Gan Eden is toch vol van prachtige planten,waarom nam de duif dan juist zo'n bitter olijfblad?
Door het olijfblad aan Noach te tonen zei de duif a.h.w:''Ik prefereer om mijn voedsel uit de handen van HaShem te ontvangen ipv gevoerd te worden in jouw ark met heerlijk voedsel.''
Dit is een les voor de mens om ,als het nodig mocht zijn,liever een soberder levensstyle aan te nemen,
dan aangewezen te zijn op liefdadigheid of genereusiteit van anderen .
Toen iemand aan mij vroeg of ik een voorbeeld kon geven om het bovenstaande inzichtelijk te maken naar de praktijk van alledag,schoot mij het volgende verhaal te binnen:
En toen ging mijn wasmachine stuk....
Nog nooit heb ik een spikslinter nieuwe wasmachine gekocht en dat wil ik ook niet;er zijn zoveel goedwerkende tweedehandsjes in omloop dat ik tevreden ben met een '' afdankertje'' van een ander (liefst voor een zeer zacht prijsje).
En als er zich onverhoopt in het verleden dan toch een defect voordeed, dan kon manlief met zijn technische handjes tot nog toe altijd het euvel oplossen. Zo niet nu...
Mijn wasmachine bleek na grondig en specialistisch onderzoek dan toch echt '' overleden'' te zijn.
Wel ,zonder afwasautomaat te leven,(die ging al eerder stuk...)is voor mij geen probleem; met afwasborstel en een lekker soppie is het prima afwassen geblazen.Maar de was met de hand doen is toch echt een heel ander verhaal..
Jaren geleden had ik de beschikking over een langzaamwasser. Een keer in de week -op Maandag-Wasdag-ging de heleboel door het Sunlight- sop. Maar toen waren wij nog maar net z'n tweetjes... Inmiddels is ons huishouden,Baruch Hashem,flink uitgebreidt en zijn met de kinderen ook de kleren een stuk groter geworden.
Een van onze zoons is marinier,dus men begrijpt dat is dagelijks sporten,douchen,en grote stukken legerkleding en handdoeken in de wasmand.Gelukkig ben ik gezegend met een geweldige Moeder (met hoofdletter) die van wassen en strijken houdt ,en nog bij mij om de hoek woont ook!
Terwijl ik internet en het lokale suffertje afstruinde op zoek naar een geschikte wasmachine, haalde zij geregeld, 'gewapend ' met boodschappenkarretje, mijn was op.
Omdat ik me toch enigzinds bezwaard voelde dat Moeder persoonlijk bijna dagelijks de was uit mijn mand kwam vissen,kwam ik op het lumineuze idee om de langzaamwasser maar weer eens voor de dag te halen.
Zou ie het nog doen....?
Na wat kunst-vlieg-en schoonmaakwerk,kreeg ik het jaren50-modelletje nog aan de praat ook.
Hij '' liep'' nog als een tierelier.Warm water erin,een scheut waspoeder en de was erbij en draaien maar .
Maar oooooo,wat een zwaar werk was dat zeg!
Wassen,pompen,spoelen in het ligbad, uitwringen,in de centrifuge,weer warm water in de tobbe ,volgende lading wasgoed en het hele ritueel weer van voor af aan,enz enz.
.
hing eindelijk de boel aan de lijn.
Maar voldaan was ik wel....Ik begrijp dat vrouwen vroeger echt niet naar de sportschool hoefden en doorgaans niet te dik waren door het zware werk dat ze plachtten te doen.Men verbruikte dagelijks 700 calorieen meer, dan wij heden ten dage. En dan te bedenken dat een langzaamwasser destijds een enorme vooruitgang betekende voor de Nederlandse huisvrouw t.o.v het wassen met stamper en wasbord......
Hoewel ik blij was dat ik een alternatief in mijn bijkeuken had staan voor een volautomaat ,
besloot ik toch maar om elders in de week geen tweede poging te ondernemen.
Moeder wilde me wel geld lenen en ook andere opties voor een lening werden te berde gebracht, maar mijn stelling is:"Als je iets wil kopen,uitgezonderd een huis ,dan moet je het meteen kunnen aftikken of er maar voor sparen".Ik ga me pertinent niet in de schulden steken voor spullen.Ik wil niet afhankelijk zijn van anderen of hun liefdadigheid.
Het vertrouwen dat Hashem ons op zijn tijd,op zijn wijze en uit zijn hand een machine zou geven ,moest mijn leidraad blijven
Tot enkele keren toe ging er een (goedkope) wasmachine vlak aan onze neus voorbij.
Maar daar zag ik plots een advertentie op Marktplaats van mensen hier niet ver vandaan,die in ruil voor een Hema-taart een wasmachine aanboden.
Het leek te mooi om waar te zijn en ik was sceptisch toen men mij vertelde dat de machine van ''oma'' was geweest en er altijd maar een wasje in de week mee had gedraaid.
Niets bleek minder waar...
Een prachtige energiezuinige,stille wasmachine staat nu te pronken in mijn bijkeuken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten